26 cze 2023 | Igrzyska europejskie / Strzelectwo

Igrzyska europejskie. Tomasz Bartnik testuje nowe bronie. Wszystko z myślą o igrzyskach [WYWIAD]

Tomasz Bartnik (fot: Jarosław Olszewski/400mm.pl)

Tomasz Bartnik będzie w Paryżu jedną z naszych największych szans na medal igrzysk w strzelectwie. Przygotowania rozpoczął już teraz, a jednym z pierwszych elementów są testy nowej broni. – Mam pewność, że za tok będzie dobrze – mówi w rozmowie z TVPSPORT.PL.

DALSZĄ CZĘŚĆ PRZECZYTASZ POD REKLAMĄ

Tata-myśliwy wciągnął go do sportu. Jest wielką nadzieją kadry

IE: nieudany dzień Polaków na strzelnicy. Żaden nie awansował do finału

Czytaj też

IE: nieudany dzień Polaków na strzelnicy. Żaden nie awansował do finału

Mateusz Górecki, TVPSPORT.PL: – Domyślam się, że nie po taki wynik w swojej koronnej konkurencji przyjechał pan na igrzyska europejskie.
Tomasz Bartnik (mistrz z 2018 i wicemistrz świata w karabinie 3 postawy): – W naszym sporcie trudno mówić o konkretnym wyniku, ale faktycznie nie mogę być zadowolony z tego startu. Popełniłem sporo własnych błędów, które nie powinny mieć miejsca. To z automatu oznacza stratę 3-4 punktów. Do tego doszły kolejne pomyłki na wietrze. Gdyby to wszystko poprawić, miałbym finał. Sama praca wyglądała bardzo dobrze ale czasem zabrakło może koncentracji, albo nieco odpuszczenia. Z drugiej strony dwa poprzednie starty, gdzie było trochę eksperymentów i szukania, były bardzo słabe. Ten pokazuje, że sezon nie jest jeszcze stracony. Powoli idzie to w dobrą stronę i na mistrzostwach świata powinno być znacznie lepiej.

– Ten sezon może pan chyba traktować jako przejściowy. Kwalifikacja olimpijska jest, a to co najlepsze ma wydarzyć się w Paryżu.
– To prawda. Zmieniliśmy oba karabiny, zarówno pneumatyczny jak i kulowy. Wiemy, że w tym sezonie wszystko można, ale nic nie trzeba, bo najważniejszy jest ten kolejny. Wykorzystaliśmy więc ten momenty na pewne zmiany i poprawienie jakości sprzętu.

– To wszystko z myślą o sukcesie na igrzyskach?
– W pneumatyku już widać efekty, ale było to prostsze, bo wróciliśmy do modelu, którego używałem lata temu. Jeśli chodzi o karabin do konkurencji strzelania z trzech postaw, to po pięciu latach postawiłem na nowego producenta. Ta broń zdecydowanie różni się od tej, której używałem do tej pory. Muszę się jeszcze do niej przyzwyczaić, bo zastosowano w niej nieco inne rozwiązania. Ale sama jakość wykonania i sposób w jaki się z nią pracuje, daje mi pewność, że za rok będzie dobrze.

– Gdy patrzę na kalendarz strzeleckiego Pucharu Świata to zaczynam panu współczuć. Dużo startów, egzotyczne lokalizacje… To chyba nie ułatwia dochodzenia do formy.
– Ten rok był wyjątkowy, bo do niedawna prezesem światowej federacji był Rosjanin, który nie chciał organizować zawodów PŚ w Europie. Zatem jeździliśmy po świecie. Najbliższe starty mieliśmy w Egipcie i Azerbejdżanie, ale lecieliśmy też m.in. do Peru. Ostatnie miesiące były trudne, bo od kwietnia, gdy mieliśmy ostatnie zgrupowanie przygotowawcze, nie było czasu na spokojny trening.

– To chyba największa bolączka. W strzelectwie sukcesy przychodzą, gdy na treningu wypracuje się odpowiednie automatyzmy.
– Dokładnie. W momencie, gdy coś przestaje działać a nie mamy możliwości spokojnie potrenować, dokonuje się zmian na "czuja" – albo zadziałają albo nie. Powtarzalność strzałów wynikająca z dobrej pracy na treningu jest kluczowa. To później buduje pewność siebie i dobre rezultaty. Teraz musimy sprawdzać wszelkie rozwiązania na zawodach. Oczywiście nie jest to stracony czas, bo z nich także można wyciągnąć sporo wniosków.

IE: nieudany dzień Polaków na strzelnicy. Żaden nie awansował do finału

Czytaj też

IE: nieudany dzień Polaków na strzelnicy. Żaden nie awansował do finału

– Igrzyska europejskie odbywają się na strzelnicy we Wrocławiu i zawodnicy chwalą sobie ten obiekt. Pan także ma takie komortowe warunki do treningu?
– Trenuję w Siedlcach, na krytym obiekcie. To mała strzelniczka, która pełni funkcję rekreacyjno-wyczynową. Jedyny jej minus to brak warunków atmosferycznych. W zawodach celujemy do tarcz, które są ustawione na otwartej przestrzeni, więc musimy uważać np. na wiatr. Obiekt we Wrocławiu po remoncie wygląda dużo lepiej i przyjemnie się na nim strzela. Aczkolwiek tutaj zawsze jest pewien problem z warunkami. Robi się coś w rodzaju komina i nawet gdy na zewnątrz jest cicho, u nas pojawiają się podmuchy.

– Muszę zapytać o skórzane stroje, które macie na sobie podczas zawodów. Muszą być piekielnie ciężkie i niewygodne.
– One robią się ciężkie zwłaszcza po konkurencji, gdy jest gorąco i nasiąka wodą, zyskując w ten sposób parę kilogramów. Idzie się jednak przyzwyczaić. Strzelamy w tych strojach od wielu lat, pod spodem mamy jeszcze bieliznę termoaktywną, więc jesteśmy ubrani grubo. Jeśli temperatura nie dochodzi do 30-kilku stopni, to da się wytrzymać. Gorzej jest zimą, bo nie możemy założyć na siebie nic więcej. Wtedy się marznie i próbuje zmusić samego siebie do myślenia, że jest ciepło.

– Zaraz po zawodach przyszedł pan do punktu, gdzie taką skórę można zamówić. Będą nowości w garderobie?
– To dobry moment na zmianę, bo zakończyliśmy pierwszą część sezonu i mamy dwa miesiące do mistrzostw świata. Jeśli przyjdzie odpowiednio szybko, będę już w niej walczył podczas czempionatu globu.

– Jak często należy ją wymieniać?
– To zależy, czy producent strojów jest twoim sponsorem czy nie (śmiech). Jeśli nie trzeba za to płacić, to wymieniam dwa razy w roku - zazwyczaj po docelowej imprezie. To dobry moment, by rozpocząć szycie nowego. Trzeba to jednak robić minumum raz w roku, bo materiały się zużywają. A parametry strojów są istotne, bo w strzelectwie odgrywają dużą rolę.

– To droga inwestycja?
– Ceny są bardzo różne. O dziwo za wydanymi pieniędzmi nie zawsze idzie jakość materiału. Czasami jest to kwestia tego, że firma ma siedzibę np. w Skandynawii. Moje skóry są szyte w Indiach, więc koszty produkcji są niższe. Kosztują niecałe 2000 euro. Te szyte w Europie kosztują między 2,5-3 tysiące euro.

– Podsumowując wszystko. Ile pieniędzy ma pan na sobie podczas zawodów?
Nie liczyłem tego nigdy, ale jakby zebrać wszystko, to na pewno wyjdzie dobry samochód. Sam karabin kulowy w podstawowej wersji kosztuje 11 tysięcy euro. To jednak mały "pikuś", bo mówimy o jednorazowym wydatku. Najwięcej kosztuje amunicja, bo ona nie jest wielorazowego użytku. Licząc po 2-3 złote za nabój, na samych zawodach lekką ręką wydaje się około 300 złotych. A do tego dochodzą przecież treningi. W wyczynowym sporcie może trudno to odczuć, bo wydatki pokrywa związek, ale mówimy o sporych sumach.